φρεατίδα

η / φρεατίς, -ίδος, ΝΑ

νεοελλ.

1. χάσμα γης που συγκοινωνεί με υπόγειο υδροφόρο στρώμα

2. ναυτ. καθεμιά από τις θυρίδες υδροφόρου πλοίου, από όπου μπαίνουν οι ναύτες στο κύτος για να τό καθαρίσουν

αρχ.

υπόγειο όρυγμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φρέαρ, -ατος + κατάλ. -ίς, -ίδος- (πρβλ. πινακ-ίς / -ίδα)].